اپیزود یک- طلوع سینما؛ از سینماتوگراف تا اولین نظریه درباره سینما

نمی‌دانم آیا واژه‌های بیوگراف، انیماتوگراف، ویتاسکوپ، بایوسکوپ، کرونوفتوگراف، کینه‌توسکوپ، سیناروگراف و سینماتوگراف را شنیده‌اید یا نه، ولی اینها همه اسامی‌ای هستند که وقتی در سال‌های اولیه 1890 توماس آلوا ادیسون، نابغه امریکایی توانست با ثبت تصاویر متحرک توجه مردم را به خود جلب کند بر آن چیزی که امروز سینما می‌شناسیم، گذاشته شد. ادیسون نام دستگاهی را که اختراع کرد کینه‌توسکوپ گذاشت؛ دستگاهی شبیه شهر فرهنگ که با انداختن یک سکه می‌شد هر کس می‌توانست فیلم‌های کوتاه (یا به عبارت بهتر، مجموعه‌ای از تصاویر متحرک) را در آن ببیند. اولین فیلم در 14 آوریل 1894 در پلاک 1155 برادوی به نمایش درآمد، فیلمی از یک عطسه.

سال بعد، 1985 در آن سوی آتلانتیک، لویی و آگوست لومیر فرانسوی قدمی فراتر گذاشتند و موفق به اختراع داستگاهی شدند که قادر به نمایش تصاویر متحرک روی یک پرده بزرگ بود، اسم این دستگاه سینماتوگراف شد و مزیتش نسبت به کینه‌توسکوپِ ادیسون این بود که در آن واحد عده زیادی می‌توانستند به تماشای یک فیلم بنشینند. 28 دسامبر 1895 روز رسمی تولد سینماست، روزی که برادران لومیر در گران کافه بلوار کاپوسین اولین فیلم مستند خود را در معرض تماشای عموم گذاشتند: «خروج کارگران از کارخانه لومیر». فیلم «ورود قطار به ایستگاه» و «باغبان آب‌پاشی شده» عنوان فیلم‌های بعدی برادران لومیر است که احتمالا فیلم اخیر، اولین فیلم داستانی دنیاست. کمتر از پنج سال، یعنی در سال 1900 تعداد فیلم‌های تولید شده توسط برادران لومیر که مضمون آنها وقایع زندگی روزمره، تصاویری از مکان‌های توریستی بین‌المللی و داستان‌های اکشن بود، به 2000 رسید…